Alweer één week voorbij
11 Mei 2014 | China, Sanqi
Vandaag is het 11 mei en het is "mothersday" ook in China maar dan voor alle westerse moeders.
De chinezen zelf vieren deze dag op 8 maart en noemen dit dan nationale vrouwendag. (Wat eigenlijk veel vriendelijker is omdat je dan niet per se moeder hoeft te zijn!)
Ik kreeg een mooie bos bloemen én een paraplu omdat het hier minstens 270 dagen per jaar regent.
Iedereen loopt het hele jaar met een paraplu want als het regent is het handig maar als de hete zon schijnt natuurlijk ook!
Na de eerste paar dagen had ik niet verwacht dat de tijd alsnog héél snel zou gaan. Maar er is natuurlijk veel gebeurd.
Onze dagindeling is anders als die in Holland. Henry moet wel vroeg z'n bed uit om naar het werk te gaan maar Romy en ik slapen uit tot 10.00 uur dan gaan we op ons gemakkie brunchen. En dan begint het leven pas! Hahahaha
We weten inmiddels aardig de weg alhoewel er nog genoeg te ontdekken valt.
En we hebben heuse afspraken!
Op dinsdag en donderdag nemen we de taxi naar Changtai road ongeveer 10 minuten bij ons huis vandaan. Voor een kleine 2 euro brengt hij ons daar naartoe.
Hoe we dat doen als je geen chinees spreekt??????? Je laat een kaartje zien en wijst naar het adres.
Sommige taxichauffeurs kunnen niet lezen, begrijpen je niet of het is hun wijk niet.
Als je geluk hebt knikt de chauffeur waarna je met samengeknepen billen instapt. De heen en terugweg is altijd anders maar ja er zijn vele wegen die naar Rome leiden en tot nu toe zijn we iedere keer weer thuis gekomen. In geval van nood bellen we één van onze Chinese vrienden die natuurlijk onder de knop favorieten in de telefoon staat. Zij kunnen de chauffeur dan haarfijn uitleggen waar deze domme Hollanders precies moeten wezen......
Waar zouden we zijn zonder mobiel?????.............
Romy krijgt dan twee uur engelse les van Fernando een Columbiaan die perfect engels en chinees spreekt. Het is een duoles samen met Steven een chinese jongen van 17 jaar die vanaf september in Engeland gaat studeren. De grammatica heeft Steven prima onder de knie maar Chinese mensen hebben heel veel moeite met de engelse uitspraak. Ze durven ook bijna niet te praten. Fernando geeft Romy en Steven huiswerk mee en zij moeten dan met elkaar gesprekjes voeren. We merken na een week dat Romy met sprongen vooruit gaat!
Ook moet ze dagelijks aan haar eigen schoolwerk zitten. Dat doen we dan voornamelijk in de ochtend die nog rest.
Romy en ik hebben vanaf dinsdag in onze oude iphones Chinese telefoonkaarten gekregen met Chinese telefoonnumers. Wij kunnen nu heel goedkoop bellen en we-chatten met elkaar en onze nieuwe vrienden.
Weetje;
(We Chat is dé Chinese Whatsapp, die overigens ook op je Nederlandse telefoon werkt)
Chinese mensen hebben zichzelf westerse engelse namen gegeven!
Woensdagavond zijn we uitgenodigd door Bert en Gabi (Henry's oud collega) om met een aantal mensen van de fabriek; Danny, Miss Li, Miss Mo en Lam te gaan Hotpotten. Dit is een traditionele manier van chinees fonduen in bouillon. Je krijgt allerlei soorten groenten, bami, vlees en vis in een pan die door middel van een metalen plaatje in tweeën gesplitst is. Je kunt kiezen tussen normale, spicy of very spicy bouillon (dit is zo spicy dat je bek er zowat vanaf brand en dat je daar minstens twee keer plezier aan beleefd! Een keer als je het eet, de andere keer als je het wegbrengt :-\ )
Ik moet zeggen dat dit pas mijn tweede keer is dat ik dit gegeten heb. De eerste keer in Chinatown in Holland en nu voor de tweede keer in China. Toch begin ik hier al een kleine verslaving voor te ontwikkelen. Zo erg dat ik gisteren in de jawel "Chinese Makro" (die heb je hier gewoon ook, zelfs met de blauw/gele kleuren, Erika en Annemiek!!!) een eigen Hotpot pan gekocht heb.......
Voor straks als ik weer thuis ben.........
Henry vond het wat lichtelijk overdreven omdat we hier nog minstens 3 maanden en 3 weken zitten maar ik dacht ach je kunt er niet vroeg genoeg bij zijn.....
Wie weet wat ik hier nog meer tegenkom.......
Vrijdag hebben we kennis gemaakt met Hollandse mensen. Ze wonen aan de andere kant van onze tuin. We wonen in een appartementen complex met wel 5 ongelooflijke grote gebouwen van 18 verdiepingen hoog. Al deze gebouwen staan om een gezamenlijke tuin met speeltuin en een soort kinderbadje. Bij iedere ingang van een gebouw zit een bewaker. 's Avonds gaan er speciale hekken dicht waar je wel langs kunt lopen maar niet meer doorheen kunt met de auto. Het voelt hier niet crimineel, denk eerder dat ze weer mensen aan het werk hebben op deze manier.
Om 14.00 uur kwamen Diana en Stefanie bij ons op visite. Ze hadden lekkere chocolaatjes meegebracht van Merci.
Ze wonen al sinds 2009 in China omdat ze als zendelingen door hun kerk hier naartoe zijn gestuurd. Vader Frans heeft de kerk hier opgestart en ze hebben al vele volgers.
Stefanie hun dochter is 13 jaar en spreekt vloeiend Engels en ook een heel aardig woordje Manderijn.
Ze hebben nog een zoon van 19 jaar die in juni weer terug zal keren naar Nederland omdat hij dan daar weer naar school zal gaan.
Doordat ze hier alweer bijna vijf jaar wonen weten ze goed de weg en kennen ze ook de gewoontes van de Chinezen. Ook weten ze prima de goede en goedkope producten te vinden.
We hebben heel gezellig zitten kletsen over wat wij doen in Nederland en over hun missie in China.
Romy is gisteren de hele middag en bijna avond met Stefanie en haar broer op pad geweest. Eerst samen kadootjes kopen voor moederdag en later mocht ze mee naar de kerk alwaar Romy kennis heeft gemaakt met Stefanie's geloof en vrienden en ze hebben geluisterd naar muziek en gekeken naar toneelstukjes.
Daar Henry en ik ineens met zn tweeen waren zijn wij gaan eten in een Amerikaanse Bar en Grill "Shooters".
Het eten was er heerlijk!
Om 22.15 kwam Romy thuis en zat vol verhalen. Bij de lokale Chinees hadden ze nasi en broccoli met beef gehaald. Er zaten wegwerpstokjes bij. Wat ze over had nam ze mee naar huis en het smaakte voortreffelijk.
De chinezen zelf vieren deze dag op 8 maart en noemen dit dan nationale vrouwendag. (Wat eigenlijk veel vriendelijker is omdat je dan niet per se moeder hoeft te zijn!)
Ik kreeg een mooie bos bloemen én een paraplu omdat het hier minstens 270 dagen per jaar regent.
Iedereen loopt het hele jaar met een paraplu want als het regent is het handig maar als de hete zon schijnt natuurlijk ook!
Na de eerste paar dagen had ik niet verwacht dat de tijd alsnog héél snel zou gaan. Maar er is natuurlijk veel gebeurd.
Onze dagindeling is anders als die in Holland. Henry moet wel vroeg z'n bed uit om naar het werk te gaan maar Romy en ik slapen uit tot 10.00 uur dan gaan we op ons gemakkie brunchen. En dan begint het leven pas! Hahahaha
We weten inmiddels aardig de weg alhoewel er nog genoeg te ontdekken valt.
En we hebben heuse afspraken!
Op dinsdag en donderdag nemen we de taxi naar Changtai road ongeveer 10 minuten bij ons huis vandaan. Voor een kleine 2 euro brengt hij ons daar naartoe.
Hoe we dat doen als je geen chinees spreekt??????? Je laat een kaartje zien en wijst naar het adres.
Sommige taxichauffeurs kunnen niet lezen, begrijpen je niet of het is hun wijk niet.
Als je geluk hebt knikt de chauffeur waarna je met samengeknepen billen instapt. De heen en terugweg is altijd anders maar ja er zijn vele wegen die naar Rome leiden en tot nu toe zijn we iedere keer weer thuis gekomen. In geval van nood bellen we één van onze Chinese vrienden die natuurlijk onder de knop favorieten in de telefoon staat. Zij kunnen de chauffeur dan haarfijn uitleggen waar deze domme Hollanders precies moeten wezen......
Waar zouden we zijn zonder mobiel?????.............
Romy krijgt dan twee uur engelse les van Fernando een Columbiaan die perfect engels en chinees spreekt. Het is een duoles samen met Steven een chinese jongen van 17 jaar die vanaf september in Engeland gaat studeren. De grammatica heeft Steven prima onder de knie maar Chinese mensen hebben heel veel moeite met de engelse uitspraak. Ze durven ook bijna niet te praten. Fernando geeft Romy en Steven huiswerk mee en zij moeten dan met elkaar gesprekjes voeren. We merken na een week dat Romy met sprongen vooruit gaat!
Ook moet ze dagelijks aan haar eigen schoolwerk zitten. Dat doen we dan voornamelijk in de ochtend die nog rest.
Romy en ik hebben vanaf dinsdag in onze oude iphones Chinese telefoonkaarten gekregen met Chinese telefoonnumers. Wij kunnen nu heel goedkoop bellen en we-chatten met elkaar en onze nieuwe vrienden.
Weetje;
(We Chat is dé Chinese Whatsapp, die overigens ook op je Nederlandse telefoon werkt)
Chinese mensen hebben zichzelf westerse engelse namen gegeven!
Woensdagavond zijn we uitgenodigd door Bert en Gabi (Henry's oud collega) om met een aantal mensen van de fabriek; Danny, Miss Li, Miss Mo en Lam te gaan Hotpotten. Dit is een traditionele manier van chinees fonduen in bouillon. Je krijgt allerlei soorten groenten, bami, vlees en vis in een pan die door middel van een metalen plaatje in tweeën gesplitst is. Je kunt kiezen tussen normale, spicy of very spicy bouillon (dit is zo spicy dat je bek er zowat vanaf brand en dat je daar minstens twee keer plezier aan beleefd! Een keer als je het eet, de andere keer als je het wegbrengt :-\ )
Ik moet zeggen dat dit pas mijn tweede keer is dat ik dit gegeten heb. De eerste keer in Chinatown in Holland en nu voor de tweede keer in China. Toch begin ik hier al een kleine verslaving voor te ontwikkelen. Zo erg dat ik gisteren in de jawel "Chinese Makro" (die heb je hier gewoon ook, zelfs met de blauw/gele kleuren, Erika en Annemiek!!!) een eigen Hotpot pan gekocht heb.......
Voor straks als ik weer thuis ben.........
Henry vond het wat lichtelijk overdreven omdat we hier nog minstens 3 maanden en 3 weken zitten maar ik dacht ach je kunt er niet vroeg genoeg bij zijn.....
Wie weet wat ik hier nog meer tegenkom.......
Vrijdag hebben we kennis gemaakt met Hollandse mensen. Ze wonen aan de andere kant van onze tuin. We wonen in een appartementen complex met wel 5 ongelooflijke grote gebouwen van 18 verdiepingen hoog. Al deze gebouwen staan om een gezamenlijke tuin met speeltuin en een soort kinderbadje. Bij iedere ingang van een gebouw zit een bewaker. 's Avonds gaan er speciale hekken dicht waar je wel langs kunt lopen maar niet meer doorheen kunt met de auto. Het voelt hier niet crimineel, denk eerder dat ze weer mensen aan het werk hebben op deze manier.
Om 14.00 uur kwamen Diana en Stefanie bij ons op visite. Ze hadden lekkere chocolaatjes meegebracht van Merci.
Ze wonen al sinds 2009 in China omdat ze als zendelingen door hun kerk hier naartoe zijn gestuurd. Vader Frans heeft de kerk hier opgestart en ze hebben al vele volgers.
Stefanie hun dochter is 13 jaar en spreekt vloeiend Engels en ook een heel aardig woordje Manderijn.
Ze hebben nog een zoon van 19 jaar die in juni weer terug zal keren naar Nederland omdat hij dan daar weer naar school zal gaan.
Doordat ze hier alweer bijna vijf jaar wonen weten ze goed de weg en kennen ze ook de gewoontes van de Chinezen. Ook weten ze prima de goede en goedkope producten te vinden.
We hebben heel gezellig zitten kletsen over wat wij doen in Nederland en over hun missie in China.
Romy is gisteren de hele middag en bijna avond met Stefanie en haar broer op pad geweest. Eerst samen kadootjes kopen voor moederdag en later mocht ze mee naar de kerk alwaar Romy kennis heeft gemaakt met Stefanie's geloof en vrienden en ze hebben geluisterd naar muziek en gekeken naar toneelstukjes.
Daar Henry en ik ineens met zn tweeen waren zijn wij gaan eten in een Amerikaanse Bar en Grill "Shooters".
Het eten was er heerlijk!
Om 22.15 kwam Romy thuis en zat vol verhalen. Bij de lokale Chinees hadden ze nasi en broccoli met beef gehaald. Er zaten wegwerpstokjes bij. Wat ze over had nam ze mee naar huis en het smaakte voortreffelijk.
-
11 Mei 2014 - 12:43
Bea:
Ik kan de foto's zien en ze zijn haarscherp .ik vindt het zo fijn voor Romy dat ze dit mee mag maken en voor jullie ook gezellig dat ze er is.
De paraplu zal je wel vaak gebruiken nu nog kaplaarzen .
Jammer dat het zo heet gaat worden anders was ik vast gekomen
Dikke kus voor jullie xxxxxxx
P.S de bloemen zijn erg mooi je hebt ze dubbel en dwars verdiend .na al die voorbereidingen.
Liefs mama -
11 Mei 2014 - 22:32
Diane:
Heerlijk wat schrijf je leuk over jullie avonturen!
-
12 Mei 2014 - 13:48
Diane Rogl:
Hoi Shir,
Onwijs leuk om jou verhalen te lezen!!
Groetjes die andere Diane -
12 Mei 2014 - 16:36
Perlita Beekman:
Wat ontzettend leuk Shirley om een voorstelling te kunnen maken hoe jullie daar je weg gaan vinden. Je kunt het zo beeldend" vertellen".
Gek idee dat het alweer 20 jaar geleden is dat ik een beetje, zoals jij nu, Hongkong ging verkennen.. Het komt weer helemaal terug. Geniet ervan! Liefs Perlita -
14 Mei 2014 - 23:43
Parvane:
wat leuk dat Romy ook een Nederlands meisje in China kent. Zij kan haar vast goed opweg helpen in China. hebben wij nu ook jullie Chinese telefoonnummers nodig om te kunnen appen? Anders moet je die wel even snel sturen. xxx -
16 Mei 2014 - 17:11
Esther Kerkhof:
Mooie verhalen vriendin blijf je volgen.
Xxx -
19 Mei 2014 - 18:56
José En André:
Hey Shar het is alweer een tijdje geleden dat je een stukje schreef, gaat alles nog oké???
Lieve groetjes van ons uit een super warm de Lier, José en André
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
